ក្រោយសន្លប់៧យប់៧ថ្ងៃ ខ្លួនក៏ដឹងខ្លួនឡើងវិញតាមការបន់ស្រន់របស់ញាតិមិត្ត។ ពីនោះមកខ្លួនបានរូបសណ្ឋិតអោយចេញទៅព្យាបាលមនុស្សឈឺនិងមានបញ្ហាសុខភាពនៅទិសពាយ័ព្យនិងបស្ចិម។ ការព្យាបាលគឺធ្វើតាម "ការចង្អុលបង្ហាញ ឬ អនុសាសន៍បារមីទេវតា ដោយប្រើមន្តអាគម មិនប្រើឱសថអ្វីទេ ហើយព្យាបាលជំងឺ ១០០ មុខមិនយកកម្រៃនិងមិនរើសអើងឡើយ ។ តែមិនព្យាបាលជំងឺឆ្លង ជំងឺសង្គ្រោះបន្ទាន់ និង ជំងឺសង្គមឡើយ។ កន្លែងព្យាបាលគឺមិនត្រូវធ្វើនៅផ្ទះ , នៅសាលាឆទានឡើយ គឺអាចធ្វើនៅវត្ត។ នៅសប្ដាហ៍ទី៣មនុស្សឈឺមិនដឹងមុខនិងដឹងមុខកើនដល់ប្រមាណ២.០០០នាក់ ក្នុងនោះក៏មានមនុស្សគ ប្រមាណ ១៥០ នាក់ មកព្យាបាលវះ កាត់ ប្រើមន្តអាគម ទម្លាយបំពង់សំឡេងអោយនិយាយបានឡើងវិញផង ។ គ្រូបារមីនេះ បានអះអាងថា ការព្យាបាលគឺមានរបៀប និងមិនប្រើប្រាសឱសថសម័យនិងឱសថបូរាណទេ ដោយ ទី១-ប្រើទឹកបរិសុទ្ធ១ដប ផឹក១ថ្ងៃ៣ដង។ ទី២- ហូបស្ករគ្រាប់២គ្រាប់ក្នុង១ថ្ងៃ។ ទី៣-យកក្រមួនលាបពេញខ្លួនប្រាណ បំបាត់ការឈឺចាប់ ។ទី៤-បន្តក់ទឹក សារ៉ូដល់មនុស្សឈឺ ។ទី៥- វះកាត់មនុស្សគថ្លង់អោយនិយាយកើតវិញ ដោយប្រើមន្តអាគមវះបំពង់សំឡេង ។ ការព្យាបាលគឺត្រូវអុចធូប រួចយកជើងធូបចុចចំត្រង់ក្បាលមនុស្សឈឺនិងសូត្រផ្លុំមន្តអាគម បាលីបាគូសន្លឹកដែរ ដែលនេះជាវិធីក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនានិងព្រះពុទ្ធសាសនា។ ពេលមនុស្សឈឺមកច្រើនពេកគ្រូពេទ្យបារមីនេះនិយាយថា រូបបារមី លើសកម្លាំងទ្រាំទ្រមិនបាន។ ទោះយ៉ាងណា ខាងមន្ត្រីសុខាភិបាល មិនអាចទទួលស្គាល់ទេថា ការព្យាបាលអត់ប្រើឱសថតើអាចជាសះស្បើយយ៉ាងម៉េច? ប៉ុន្តែមនុស្សឈឺមកព្យាបាលប្រាប់ថា ពួកគេបានសះស្បើយ ។ ម្យ៉ាងការព្យាបាលអត់យកប្រាក់ គឺ មានតែគ្រូពេទ្យនេះជួយឧបត្ថម្ភវត្តនិងអ្នកមកព្យាបាលដែលខ្វះខាតក្រីក្រផង ក្រោយពីមនុស្សឈឺមានលទ្ធភាពតាមសទ្ធាបានជូនលុយដល់គ្រូតាមស្ម័គ្រចិត្ត។ មានមន្ត្រីពាក់ព័ន្ធច្រើនបានទៅព្យាបាល ឬ ទៅពិនិត្យផ្ទៀងផ្ទាត់ករណីនេះ ដើម្បីដឹងពីទិដ្ឋភាព រូបភាព របៀបព្យាបាលនិងការប្រើឱសថព្យាបាលជំងឺដល់ទៅ១០០មុខ ថាជាការបំផ្លើស ឬ យ៉ាងណា? ព្រោះគ្រាន់តែឮថា ឱសថ១ ផលឬកែរោគ ព្យាបាលជំងឺ១០០មុខឯណោះ គឺនរណាក៏ពិបាកជឿទៅហើយ។ ប៉ុន្តែទាំងមន្ត្រីពេទ្យមណ្ឌលសុខភាព , មន្ត្រីនគរបាលប៉ុស្តិ៍រដ្ឋបាល និង មន្ត្រីអាជ្ញាធរដែនដីឃុំកូបជាម្ចាស់ភូមិសាស្ត្រ បានអះអាងថា គ្រូពេទ្យបារមីទេវតាគឺលោក អ៊ិន ណារិទ្ធ នេះមិនបានបង្ខិតបង្ខំ អួតអាង បង្អួតអំពាវនាវឲ្យមនុស្សឈឺមកព្យាបាលទេ ។ ការព្យាបាល ក៏ អត់គិតលុយ ។ ការព្យាបាលអត់ប្រើឱសថសម័យនិងឱសថបូរាណថែមទៀតគឺប្រើតែទឹកទឹកបរិសុទ្ធ , ស្ករគ្រាប់ , ក្រមួន ការសូត្រផ្លុំបាលីបាគូ មន្តអាគម ៕ ដោយ វិស្ណុ
No comments:
Post a Comment